Maria Montessori, in 1870 geboren, was de eerste vrouwelijke arts in Italië en werd hoogleraar in de antropologie aan de universiteit van Rome. In opdracht van de regering stichtte zij in de sloppenwijken van Rome haar ‘Casa dei Bambini’, waarin kinderen, van wie beide ouders buitenshuis werkten, opgevangen en begeleid werden. De daarbij gebruikte methode had zoveel succes, dat deze steeds meer toepassing vond, ook in milieus van meer bevoorrechte kinderen. Centraal in haar ideeën over de begeleiding van kinderen naar volwassenheid staat datgene wat het kind zelf behoeft. Door zorgvuldige observatie leerde zij deze behoeften te onderkennen. Zij wijdde haar leven aan de uitbouw van haar wetenschappelijke visie op opvoeding en onderwijs. Deze blijkt nog steeds volledig actueel te zijn en vindt steeds meer navolging. Dr. Montessori bracht haar laatste levensjaren in Nederland door en overleed in 1952 te Noordwijk.
